Spring Dynamic Modules a aplikacje webowe

Już pisałem o tym 4 maja 2008 w Aplikacja webowa jako pakunek OSGi ze Spring Dynamic Modules, ale po sobie widzę, że warto wspomnieć o tym jeszcze raz.

Rozdział 8. Web Support nie pozostawia złudzeń, czego możemy dodatkowo oczekiwać od Spring Dynamic Modules (Spring-DM) poza podstawową cechą jako jest wsparcie dla tworzenia pakunków OSGi korzystając ze Spring Framework. Mowa w nim o wsparciu dla aplikacji webowych (będącymi dystrybuowane jako war - plik jar z odpowiednią strukturą katalogową, np. konieczność istnienia WEB-INF/web.xml) będącymi de facto pakunkami OSGi. Jeśli ktokolwiek zastanawiał się nad sensownością zastosowania OSGi w swoich aplikacjach, to przynajmniej obszar aplikacji webowych powinien być już rozwikłany z pomocą tego rozdziału. Spring-DM łączy cechy OSGi z Korporacyjną Javą udostępniając niezbędne elementy jako pakunki OSGi - kontener servletów jak i samą aplikację webową - które wiąże mechanizmami OSGi. Spring-DM to po prostu warstwa wspierająca uruchamianie aplikacji springowych oraz webowych na Platformie OSGi.

Przyjrzyjmy się dokładniej, co takiego oferuje Spring-DM, czego nie znajdziemy w innych środowiskach. Do poprawnego uruchomienia aplikacji webowej potrzebny jest kontener servletów (być może z jsp, ale kto by tego obecnie używał?!). Podstawowym bytem Platformy OSGi jest pakunek. Jeśli cokolwiek miałoby być uruchomione na Platformie OSGi musi być pakunkiem. Pakunek OSGi to zwykły plik jar z odpowiednimi nagłówkami w META-INF/MANIFEST.MF i stąd wypływa niezwykłość OSGi - niby nic szczególnego, a za darmo mamy możliwości niebagatelnej wartości, m.in. wersjonowanie, dedykowane ładowarki klas, uprawnienia, co z kolei składa się na funkcjonalność uktualniania aplikacji bez konieczności jej zatrzymywania. Połączenie elementów Java EE z OSGi polega na udostępnieniu tych pierwszych jako pakunków OSGi i...tyle. Już możemy okrzyknąć nasze rozwiązanie jako zgodne z pryncypiami OSGi. Do tego wcale nie potrzeba Spring-DM. Gdzie dostrzeżemy zaletę jego wykorzystania, to w sposobie integracji trzech (!) technologii OSGi, Java EE oraz Spring Framework - podczas uruchomienia pakunku OSGi z rozszerzeniem pliku .war, lub zawierającego specyficzne dla Spring-DM nagłówki w manifeście, nastąpi ich automatyczne "związanie" z pakunkiem będącym kontenerem servletów (obecnie Tomcat i Jetty). Właśnie owe rozszerzenie Platformy OSGi o funkcjonalność rozpoznawania pakunków będących faktycznie aplikacjami korporacyjnymi - aplikacjami webowymi - jest wartością Spring-DM. Wprowadzając Spring-DM do naszej aplikacji wprowadzamy jednocześnie cechy OSGi, Spring Framework oraz Java EE. Takie 3-w-1, albo po prostu OSprin-JEE-i.

Porównując wsparcie Spring-DM dla uruchamiania aplikacji springowych a aplikacjami webowymi (potencjalnie korzystającymi z elementów springowych) można zauważyć, że w przypadku aplikacji webowych są one jedynie rozpoznawane i przekazywane do kontenera servletów (który uruchomiony jest na Platformie OSGi jako pełnoprawny pakunek OSGi). Nic poza rozpoznaniem aplikacji webowych nie pozostaje w gestii Spring-DM. Tymczasem rozpoznanie aplikacji springowych skutkuje wzbudzeniem Spring-DM Extender, który wykonuje całą pracę uruchomienia pełnej maszyneri springowej.

Jest kilka istotnych kwestii do zapamiętania, aby aplikację webową uruchomić w ramach Spring-DM, które są implikowane przez prawa rządzące OSGi - kwestia widoczności klas. Domyślnie klasy należące do pakietów javax.servlet.*, WEB-INF/lib/*.jar oraz WEB-INF/classes są widoczne dla aplikacji webowej w "zwykłym" kontenerze servletów. Dodatkowo kontener ma możliwość zdefiniowania wspólnej przestrzeni klas/bibliotek dołączanych do aplikacji webowych, o którą ją rozszerza. W przypadku środowiska OSGi obowiązują bardziej restrykcyjne reguły wymagające, aby pakunek deklarował swoją przestrzeń klas przez nagłówki Import-Package oraz Bundle-Classpath w manifeście. Za ich pomocą należy skonstruować wymaganą przestrzeń klas - zawartość ładowarki klas związanej z pakunkiem. Bez nich zasady obowiązujące w specyfikacji Java Servlet są niepełne w środowisku Spring-DM. Zgodnie z adnotacją w 8. Web Support możnaby oczekiwać, aby owe deklaracje były automatycznie dodawane do pakunku przez Spring-DM, ale póki co, taka funkcjonalność nie jest dostępna. Cechą, która jest niezwykle interesująca, a wręcz wskazana, przy konstruowaniu aplikacji webowej w ramach OSGi (za pomocą Spring-DM) jest wyniesienie bibliotek aplikacji poza jej strukturę katalogową, co przy bardzo radykalnym podejściu skończy się pustymi katalogami WEB-INF/lib oraz WEB-INF/classes, a ich zawartość zostanie uruchomiona w ramach OSGi jako osobne pakunki związane z aplikacją przez nagłówki Import-Package (opcjonalnie Require-Bundle) w manifeście. Uaktualnienie aplikacji o nową funkcjonalność, bądź wdrożenie poprawek, to wyłącznie uaktualnienie pakunków OSGi. Niezwykle potężne oręże upraszczające tworzenie aplikacji webowych ze Spring-DM.