EJB 3.1 z OpenEJB 3.1 i NetBeans IDE 7.0

Jest wiele sposobów na naukę nowych technologii i dobór odpowiednich narzędzi może znacząco usprawnić ten proces. W przypadku EJB 3.1 możemy skorzystać z projektu Apache OpenEJB 3.1, podpierając się NetBeans IDE 7.0 jako zintegrowanym środowiskiem programistycznym z asystentami tworzenia ziaren EJB z Apache Maven w tle.

Zastosowanie EJB 3.1 jest zwykle podyktowane względami praktycznymi, kiedy wybór serwera aplikacyjnego Java EE 6 mamy już za sobą i pozostaje wykorzystać jego usługi. Ich kompletność i gotowość do użycia najlepiej doświadczyć, kiedy konieczne jest wykorzystanie transakcji, podłączenia do bazy danych z możliwością przypisania komu i co wolno, udostępnić Web Service z wykorzystaniem REST w ramach aplikacji webowej czy podobne "deklaratywne czynności". Nie ma konieczności zestawiania gotowej konfiguracji usług, a konwencja ponad konfigurację znacznie przyspiesza dostarczanie kompletnych rozwiązań. Przenośność aplikacji jest również istotnym aspektem wyboru stosu technologicznego. Dodając do tego łatwość testowania aplikacji korporacyjnych i Java EE 6 (JEE6) wydaje się być idealną platformą aplikacyjną.

W tym artykule przedstawię uruchomienie bezinterfejsowego, niestanowego ziarna sesyjnego EJB (ang. no-interface stateless session bean) z użyciem projektu Apache OpenEJB 3.1.4, który stworzę w NetBeans IDE 7.0 (wersja rozwojowa z dnia 15.12.2010). Celem jest maksymalne zminimalizowanie czasu koniecznego do uruchomienia środowiska. Kolejną zaletą zastosowania OpenEJB jest możliwość wykonanywania wszystkich operacji projektowych (budowanie i testowanie) poza IDE, dzięki użyciu Apache Maven wspieranym przez NetBeans IDE 7 "z pudełka".

Więcej w artykule EJB 3.1 z OpenEJB 3.1 i NetBeans IDE 7.0.